ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Προς τον Πρόεδρο και τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΣΟ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ


Προς τον Πρόεδρο και τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΣΟ


Κύριοι,

Σε συνέχεια προηγούμενης ανοικτής επιστολής (Δεκέμβριος 2010) που συνυπέγραφα με τον κ. Παναγιώτη Δρεπανιώτη, αισθάνομαι την ανάγκη να επανέλθω, θίγοντας ορισμένα κρίσιμα θέματα, που –δυστυχώς- εξακολουθούν να μην απασχολούν το Δ.Σ.

Με δεδομένες τις πολύ δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, θεωρώ ότι το Δ.Σ. εξακολουθεί να παραμένει αδικαιολόγητα αδρανές σε πολλά θέματα και το μόνο που κάνει είναι να διαχειρίζεται τα τρέχοντα. Με συνεχή αναβλητικότητα (π.χ. βλέπε μη αλλαγή συστήματος διασυλλογικών διοργανώσεων, αξιολόγηση έργου επιτροπών), χωρίς όρεξη για ουσιώδες έργο, χωρίς συστηματικές συνεργασίες των μελών του, χωρίς νέες ιδέες, χωρίς πρωτοβουλίες, χωρίς σχέδιο για αλλαγές, χωρίς διάθεση για διεκδικήσεις από την Πολιτεία. Με τις περισσότερες επιτροπές να υπολειτουργούν ή να είναι πλέον αδρανείς.
.
Δυστυχώς, και αυτό δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση, οι μόνες (κι αυτές υποχρεωτικές) κινήσεις προσαρμογής του Δ.Σ. ήταν οι διάφορες περικοπές που ήταν αναγκαίες έτσι ώστε οι λειτουργίες και τα προγράμματα της ΕΣΟ να προσαρμοστούν από τις 630.000 του Π/Υ του 2009, στις 400.000 του Π/Υ του 2011.

Και όμως, η σημερινή κρίση θα μπορούσε να αποτελέσει μία εξαιρετική ευκαιρία για τη ριζική αναθεώρηση και τον εξορθολογισμό των περισσότερων ζητημάτων του ελληνικού σκακιού:


• Σε διοικητικό επίπεδο:
α) Επικαιροποίηση και εκσυγχρονισμός των περισσότερων εσωτερικών κανονισμών (διοικητικού, αγώνων, εθνικών ομάδων, διασυλλογικών πρωταθλημάτων)
β) Σαφής διαχωρισμός των ρόλων και των αρμοδιοτήτων των παραγόντων, διαιτητών, προπονητών, διοργανωτών (π.χ. όπως δεν επιτρέπεται ένας προπονητής να είναι και μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΟ, το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και για τους ενεργούς διαιτητές –τουλάχιστον για αυτούς των υψηλών κατηγοριών, π.χ. τους διεθνείς- ή τους διοργανωτές)
γ) Μείωση του αριθμού των μελών του Δ.Σ. της ΕΣΟ από 21 σε 15 (ούτως ή άλλως έχει διαπιστωθεί εδώ και χρόνια πως υπάρχουν μέλη του Δ.Σ. που έχουν καφενειακή παρουσία σ΄αυτό)
δ) Χρέωση θεμάτων στα μέλη του Δ.Σ., εξάμηνος απολογισμός και αξιολόγηση του έργου τους.
ε) Ουσιαστική ενίσχυση του ρόλου και των αρμοδιοτήτων των Ενώσεων και αναδιάρθρωσή τους με βάση τη νέα διοικητική δομή των ευρύτερων Περιφερειών της χώρας.
στ) Θέσπιση μητρώου για «διαπιστευμένους» διοργανωτές σκακιστικών εκδηλώσεων. Να υπάρχει ασυμβίβαστο στις ιδιότητες διοργανωτή-μέλος Δ.Σ. της ΕΣΟ ή Ενωσης ή προέδρου Σκακιστικού Σωματείου.

• Σε οργανωτικό / αγωνιστικό επίπεδο:
Κατ’ αρχήν θα πρέπει να υιοθετηθεί διαφορετική φιλοσοφία και πολιτική, που θα διέπει το σύνολο των ατομικών και διασυλλογικών αγώνων και θα είναι προσαρμοσμένη στην τρέχουσα (και αυριανή) οικονομική δυσπραγία.
Ετσι θα πρέπει να σταματήσει να είναι κυρίαρχο το μοντέλο των γιγάντιων τελικών φάσεων στα σχολικά, τα νεανικά και την α’ εθνική και να υιοθετηθεί ένας τρόπος διεξαγωγής πιο ευέλικτος, πιο οικονομικός και ταυτόχρονα πιο ανταγωνιστικός και πιο ποιοτικός.
Δυστυχώς, η μαζικότητα όλων αυτών των διοργανώσεων τα τελευταία χρόνια δεν απέδωσε σχεδόν τίποτα όσον αφορά είτε την εξεύρεση χορηγών, είτε τη διάδοση και την προβολή του σκακιού, και αυτοί που ωφεληθήκαν κατά κύριο λόγο ήταν οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις που φιλοξένησαν τους αγώνες.
Αντίθετα ο γιγαντισμός των διοργανώσεων, σε συνδυασμό με τις «προδιαγραφές» της ΕΣΟ περιόριζε τους υποψήφιους ενδιαφερόμενους, σχεδόν τους φωτογράφιζε. Η αποκλιμάκωση των μεγεθών θα επιτρέψει τη διεξαγωγή αυτών των διοργανώσεων με καλύτερους όρους, μετά από την εξέταση πολύ περισσότερων (και οικονομικότερων) εναλλακτικών λύσεων.
Σήμερα (και άγνωστο για πόσα χρόνια ακόμη) οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες δυσκολεύονται ή αδυνατούν να καλύψουν τις δαπάνες συμμετοχής των παιδιών τους στα σχολικά (ουσιαστικά σήμερα είναι μια εκδοχή ράπιντ των νεανικών) ή στα νεανικά, αλλά –φυσικά- και στα όπεν τουρνουά που διοργανώνονται από διάφορους, κυρίως τη θερινή περίοδο.
Αλλά και οι σύλλογοι πλέον αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες, αφού ακόμη και οι μικροχορηγίες έχουν περιοριστεί, αλλά και τα έσοδα από άλλες πηγές (π.χ. προπονήσεις παιδιών) περιορίζονται.
Πλέον, είναι επιβεβλημένη μία διαφορετική λογική για αυτές τις διοργανώσεις που θα μειώνει δραστικά το κόστος συμμετοχής, θα διέπεται από σαφείς και διαφανείς διαδικασίες, και το τυχόν όποιο θεμιτό κέρδος προκύπτει δεν θα καταλήγει αποκλειστικά στους διοργανωτές, αλλά θα ενισχύει και τα οικονομικά της Ομοσπονδίας ή και των Ενώσεων.

Α) Αναδιάρθρωση των διασυλλογικών πρωταθλημάτων
1) α’, β’ εθνική, περιφερειακά, τοπικά, κύπελλο Ελλάδας
Εχοντας καταθέσει πριν από μερικούς μήνες αναλυτική πρόταση για το σύνολο των διασυλλογικών διοργανώσεων (πρωταθλήματα α και β εθνικής, περιφερειακά και τοπικά, κύπελλο Ελλάδας), πιστεύω ότι αυτή η συνολική πρόταση κινείται απόλυτα μέσα στο προαναφερθέν πλαίσιο.
Απλά υπενθυμίζω ότι η α’ εθνική δεν θα πρέπει να έχει πάνω από 16 ομάδες (ή εναλλακτικά 8 η Α1 και 8 η Α2), με εξαμελή σύνθεση, χωρίς προέφηβους και παιδιά.
Παράλληλα, θεσπίζεται νεανικό διασυλλογικό πρωτάθλημα. Ετσι όσες ομάδες επιθυμούν την καλλιέργεια των υποδομών τους, αδιαφορώντας για τον πρωταθλητισμό, έχουν ουσιαστική διέξοδο γι αυτό.
Ας σημειωθεί πως η επιτροπή που είχε ορισθεί για το θέμα αυτό δεν υπέβαλε επίσημα τις προτάσεις της στο Δ.Σ. και οι ευθύνες γι’ αυτό δεν βαρύνουν τον υπογράφοντα (ένας εκ των 4 μελών της επιτροπής). Ετσι, το αποτέλεσμα αυτής της κωλυσιεργίας είναι και το 2012 τα πρωταθλήματα να γίνουν με το σημερινό σύστημα!

2)Σχολικά
Η τελική φάση των σχολικών θα πρέπει να διεξάγεται με πολύ λιγότερους μαθητές (όχι περισσότερους από 300) και μόνον όσους παίρνουν πρόκριση από τις προκριματικές φάσεις. Ισως θα πρέπει να εξετασθεί και το εάν θα πρέπει να μην επιτρέπεται η συμμετοχή «γνωστών» μαθητών-σκακιστών (π.χ. αυτών που έχουν διεθνές ΕΛΟ πάνω από κάποιο επίπεδο).

3) Ατομικά νεανικά
Οι προκρίσεις στην τελική φάση δεν θα πρέπει να ξεπερνούν τις 100. Η επιδότηση όσων προκρίνονται θα πρέπει να περιορίζεται στα οδοιπορικά τους και μόνον. Αλλοι 150-200 θα μπορούν να συμμετέχουν, με την προϋπόθεση της συμμετοχής τους στις προκριματικές φάσεις, και με την καταβολή παράβολου συμμετοχής υπέρ της ΕΣΟ.

Β) Σχολικό σκάκι
Είναι απολύτως απαραίτητη η χάραξη συνολικής πολιτικής και η σύνταξη συγκεκριμένου προγράμματος σχετικά με το σχολικό σκάκι. Το ελληνικό σχολικό σκάκι έχει μία τεράστια δυναμική, ικανούς και έμπειρους ανθρώπους που ασχολούνται μ’ αυτό –αλλά σε τοπική κλίμακα- και μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα στην ανάπτυξη του σκακιού στη χώρα μας.
Θα μπορούσε να αναπτυχθεί ένας γόνιμος διάλογος μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων φορέων, έτσι ώστε να προκύψει κάτι το συγκεκριμένο και ουσιαστικό.


Γ) Εθνικές ομάδες
Τα σημερινά οικονομικά δεδομένα καθιστούν πλέον ανεπίτρεπτη την οικονομική επιχορήγηση των μελών των εθνικών μας ομάδων. Είναι προφανές ότι θα πρέπει να αναζητηθεί ένας νέος τρόπος λειτουργίας τους, καθώς και των ομοσπονδιακών προπονητών τους.


Φυσικά υπάρχουν και άλλα θέματα προς εξέταση (π.χ. Περιφερειακή ανάπτυξη & Ενώσεις, προπονητικά, internet, προσέλκυση χορηγών).
Το κύριο δεν είναι εάν συμφωνείτε με τις παραπάνω θέσεις. Το ζητούμενο είναι να συζητηθούν όλα τα παραπάνω και να ληφθούν άμεσες αποφάσεις που να κατανοούν και να συνυπολογίζουν τα προβλήματα των σκακιστικών συλλόγων, των σκακιστών αλλά και γενικότερα της ελληνικής κοινωνίας. Το σκάκι, κομμάτι του αθλητισμού, δεν είναι ξεκομμένο από αυτήν.

Κύριοι,

Υπό τις σημερινές -βάρβαρες για τους περισσότερους- οικονομικές συνθήκες, το να εθελοτυφλεί κανείς ή και να αδιαφορεί δεν αποτελεί την καλύτερη στάση, όταν μάλιστα έχει εκλεγεί να διοικήσει μία συλλογικότητα.
Ο καθένας μας κρίνεται τόσο από τις πράξεις του, αλλά και από τις παραλείψεις ή την αδιαφορία του.
Οσο συνεχίζουν κάποιοι είτε να μην αντιλαμβάνονται, είτε να αδιαφορούν για τα τεκταινόμενα, είτε να περιορίζονται στην εκπλήρωση των προσωπικών τους συμφερόντων, και κατά συνέπεια να αδρανούν ή να εμποδίζουν στη λήψη αποφάσεων που αφορούν το σκακιστικό σύνολο, θα πρέπει κάποτε να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Δυστυχώς φαίνεται ότι τα μικροσυμφέροντα των ολίγων σε συνδυασμό με την αδιαφορία ορισμένων είναι ανυπέρβλητα εμπόδια για την παραγωγή έργου από την ΕΣΟ.

Χωρίς να έχω την οποιαδήποτε προσδοκία, απλά εύχομαι να υπάρξει κάποτε αφύπνιση και συλλογική δράση όσων αγαπούν πραγματικά το πνευματικό αυτό άθλημα.



Θεσσαλονίκη, 8 Απριλίου 2011

Βαγγέλης Βιδάλης